Met onze neus bovenop het nieuws

Op Onafhankelijkheidsdag kwamen we weer terecht bij ’t Vat om te lunchen, na de feestelijke parade in Moengo op tv te hebben gevolgd. Het beschadigde pantservoertuig reed mee met een beetje opgelapt kanon, maar ook de plaatselijke motorbendes….
Ook dit keer was er weer van alles toe doen in de Palmentuin. Het viel ons op dat de Creolen deze keer heel goed vertegenwoordigd waren, bij de andere festiviteiten waren de bezoekers meer gemixt. Ze hadden in ieder geval goed hun best gedaan, de prachtigste kleding werd gedragen door de vrouwen.
Daarna begon een korte week waarin Peter heel hard aan het werken aan de laatste documenten is geslagen en ook nog ging eten met het bestuur. Er moeten nog 4 documenten af en dan zit het er wel op. A.s. week zijn er nog vergaderingen en is het feest met cadeaus en surprises op 5 december. Dan is het Kinderdag, aan Sinterklaas doen we hier niet.
En toen was het opeens vrijdag 29 november 2019 , een achteraf wel heel bijzondere dag voor Suriname.
De krijgsraad zou de datum van de bekendmaking van de vonnissen uitspreken. Daar was al een week over gesproken, de wegen rond de rechtbank waren afgezet en scholen in de buurt gingen dicht. Het commentaar was dat dat wat overdreven was, maar niemand wist dat de uitspraken al op de 29e zouden worden gedaan. Een knappe zet van de rechters. De president is ondertussen in China.
We hebben de hele dag, ook tijdens een lekkere lunch in The Coffee Box, het (schaarse) nieuws gevolgd en de uitspraak was duidelijk: schuldig en 20 jaar cel. En…het bleef rustig in stad en land. Geen protesten, geen steunbetuigingen voor Bouterse, geen feest voor de nabestaanden van de vermoorden, niets van dat alles.
Wij zijn ’s avonds gewoon naar een concert geweest van de gitaristenclub, waar onze buurman van de eerste weken Suriname ook bij speelt. Afwisselend en leuk. Het enige opvallende was dat de presentator besloot om op deze dag samen met het publiek het volkslied te zingen. Een duidelijk statement voor het land Suriname en niet voor de president.
Vandaag staat het in de kranten, maar het nieuws lijkt groter in Nederland dan hier. De decembermoorden worden hier door een deel van de mensen beschouwd als een rimpeling in de geschiedenis en ach, ”Bouterse is toch democratisch gekozen?” Het leeft hier niet zo, zeker niet bij jongeren.
Er stond vandaag wel een vernietigend redactioneel commentaar in het Dagblad van Suriname, over de (vermeende) rol van Nederland bij de couppoging, dus eigenlijk krijgt Nederland de schuld van dit “politieke” proces en de gebeurtenissen in 1987 in Fort Zeelandia. Ook was er gisteren al commentaar dat Rutte al voor de uitspraak iets zei over recht dat zijn loop moest hebben. Daar zijn ze hier niet blij mee.
Zoals juf Ank al zei in de Luizenmoeder: “Als je wilt dat je kind omhoog klimt, moet je er vooral niet bovenop gaan zitten”. Dat gevoel heerst hier zeker bij mensen over de rol van Nederland t.o.v. Suriname. Hun ervaringen met “bakra’s” (blanken) zijn dan ook niet fraai.
Maar je hoort ook veel commentaren van mensen over de moed van de 3 vrouwelijke rechters om de uitspraak te doen.
Morgen komt Bouterse terug uit China. Zijn partij, de NDP, is al bezig om mensen te recruteren voor een warm onthaal. Dat gaat waarschijnlijk zo: de belofte van 100 SRD, iets drinken en iets eten en vervoer naar het vliegveld en terug. Dan gaan (arme) mensen wel!
Mooi om in deze tijden dit van dichtbij te kunnen volgen, hoewel we soms dus voor het nieuws hierover aangewezen zijn op Nederland.